Čojstvo je dobročinstvo. Saosjećajnost. Razumjeti tuđa činjenja i odluke, čak i kad nisu u skladu s našim. Čojstvo je ostati dosljedan sebi i svojim.
Onaj koji je o čojstvu pripovijedao bio je vojvoda i pjesnik, Marko Miljanov. Jedna od njegovih ćerki, Milica, prijavila se 1914. u vojsku pod muškim imenom i borila se u svim bitkama, noseći od oca usađen ratnički žar! I proslijeđen dalje, transgeneracijski.
Milica je rodila Olgu, a Olga Svetlanu. U čast ocu, kad je odrasla, spojila je svoje ime s njegovim: Olga i Ivan stopiše se u Olgivana.
Karte koje je na rođenju izvukla odvele su je u Gruziju, gdje je upoznala Georgija Ivanoviča Gurđijeva koji ju je naučio da, plešući, dopre do višeg Ja. Ples koji je, u noći svoje smrti, gledala slavna novozelandska književnica Ketrin Mensfild: „Postoji tačka od oko sedam minuta u kojoj je sadržan čitav, ali čitav život žene. Iz toga naučiš više o životu žene nego iz bilo koje knjige ili pjesme, nešto misteriozno.”
Takav je bio Olgivanin ples. Zahvaljujući njemu, na jednoj baletskoj predstavi upoznaje i zaljubljuje se zauvijek u arhitektu Frenka Lojda Rajta. Dobijaju ćerku Jovanu. Rajt je najveći američki arhitekta svih vremena, a Olgivana je njegova muza! Imali su prestižnu školu za arhitekte u kojoj se crtalo, klesale stijene, njegovali vrtovi i plesalo. I ponekad čitalo – Primjeri čojstva i junaštva u originalu. Čitajući đedove priče o čojstvu, svojim plesom veličala je ženstvo. Krug zatvoren.
Olgivana je umrla 1. marta 1985. godine. U nekrologu Njujork Tajmsa citiraju se riječi njenog muža: „Sama činjenica da je pored mene razgaljuje mi srce i jača duh, i kada stvari krenu loše i kada idu dobro.”
Jer tako vole žene. I tako se vole žene.
Olgivana Ivanovna Rajt je dio naše kampanje ‘‘Primjeri ženstva i junaštva”
